در یک مناظره عالی در مورد بصری سازی داده ها بین دو استاد داده – اندی کرک و اندی کاتگریو، که توسط Tableau میزبانی شده بود، آنها در مورد موضوعات جالب و مرتبط به بصری سازی داده ها بحث کردند (اگر تماشا نکرده اید، اکیدا توصیه می کنم). یک موضوع در آنجا وجود داشت که به طور خاص مرا ترغیب کرد که این مقاله را بنویسم.
موضوع بحث خاص این بود: پالت رنگ آبی نارنجی: عشق یا نفرت؟
هدف از این دور (ششم از 6 دور) استدلال موافق و مخالف پالت های رنگ آبی-نارنجی به عنوان شاخص های KPI خوب و بد به عنوان جایگزینی برای پالت های رنگ سبز/قرمز بود. من شخصاً آبی-نارنجی را دوست دارم اما این نکته مهم نیست (رای موافق و مخالف به طور مساوی تقسیم شد).
نکته این است که توافق قوی وجود داشت که سبز-قرمز توصیه نمی شود، عمدتاً به این دلیل که افراد کوررنگ نمی توانند بین آنها تمایز قائل شوند.
به عنوان یک موضوع سلیقه شخصی، من فکر می کنم پالت های چراغ راهنمایی نیز خوب به نظر نمی رسند.
حقیقت غم انگیزی که من با آن روبرو شده ام این است که اکثریت قریب به اتفاق مدیران تجاری که با آنها کار کردم و در نتیجه تحلیلگران و طراحان آنها تمایل دارند از پالت سبز-قرمز برای نشان دادن خوب و بد استفاده کنند.
همچنین در مورد داده های حرفه ای مانند دوره های آموزشی و طراحان UI/UX شنیده ام که استفاده از قرمز-سبز را توصیه می کنند.
بدتر از آن، من استفاده بی رویه از پالت های چراغ راهنمایی (قرمز، زرد، سبز) را دیده ام که می‌خواهد بدی و خوبی و آنچه در این بین وجود دارد را نشان دهد.
وقتی سعی می‌کنم آنها را متقاعد کنم که از پالت‌های رنگی دیگر استفاده کنند، پاسخ‌هایی مانند «این چیزی است که مدیریت به آن عادت دارد و می‌خواهد» دریافت می‌کنم. من می گویم که وظیفه ما به عنوان ارائه دهندگان بصری سازی داده ها این نیست که به مدیران آنچه می خواهند بدهیم. ما باید آنچه را که به آنها نیاز دارند و بهترین روش محسوب می شود به آنها بدهیم.
در سمت چپ تصویر زیر یک مثال رنگی متمایز از چراغ راهنمایی برای نشان دادن نسبت سود فروش (درصد) وجود دارد. در سمت راست تصویری وجود دارد که چگونه افراد کوررنگ سبز-قرمز (Deuteranopia) آن را می بینند:
جایگزین‌ها چه هستند؟
در اینجا یک نمونه از پالت رنگ آبی-نارنجی (نارنجی – سودآوری کم، آبی – سودآوری بالا) آورده شده است:
آبی-نارنجی را دوست ندارید؟ اینجا پالت دیگری برای استفاده وجود دارد که اتفاقا مناسب افراد کور رنگ هم هست (قرمز- درصد تخفیف زیاد، خاکستری- درصد پایین تخفیف):
این رویکرد تنها KPIهای بد را برجسته می کند با این فرض که KPIهای بد آنهایی هستند که احتمالاً نیاز به یک اقدام دارند و بنابراین باید برجسته شوند.
روش دیگر استفاده از اندازه و موقعیت برای نشان دادن KPIهای خوب و بد است، برای مثال فلش های بالا و پایین. مسئله اینجاست که بالا بودن و زیاد بودن همیشه خوب نیست، برای مثال زمانی که هزینه سال به سال را نشان می دهد. در اینجا خلاصه‌ای از جایگزین‌های رایج برای نمایش خوب و بد به همراه موارد دلخواه شخصی من وجود دارد که از قرمز و آبی/فیروزه استفاده می‌کند – یکی کمرنگ تر و پاستیلی و دیگری اشباع‌تر و تیره تر:
نکته پایانی:
این یک فراخوان به همه مدیران، تحلیلگران و طراحان است: به مشتریان داده های خود اهمیت دهید؛ استفاده از پالت های سنتی چراغ راهنمایی و یا سبز-قرمز را متوقف کنید. از پالت‌های آبی-نارنجی یا خاکستری-قرمز یا به جای آن از پالت‌های من که در بالا نشان داده شده است استفاده کنید. فراتر از این واقعیت که برای افراد کوررنگ هم مناسب است، من واقعاً فکر می‌کنم که این رنگ‌ها بهتر به نظر می‌رسند و برخلاف چراغ راهنمایی پر سر و صدا و پررنگ، تجربه آرام‌تر و تمیزتری را ارائه می‌کنند.
1 دیدگاه
خیلی مفید بود